ارتباط هموگلوبولین A1c بالا با افزایش خطر ابتلا به انگشت ماشه ای در دیابت نوع 1 و نوع 2
تحقیقات جدید از تجزیه و تحلیل یک ثبت ملی دیابت در اروپا نشان می دهد که کنترل ناکافی قند خون با افزایش خطر ابتلا به تنگی تنوسینوویت ، که بیشتر به عنوان انگشت ماشه ای شناخته می شود، برای افراد مبتلا به دیابت نوع 1 یا نوع 2 مرتبط است.
تجزیه و تحلیل داده های بیش از 95000 فرد مبتلا به دیابت از ثبت ملی دیابت سوئد، نتایج این مطالعه نشان می دهد که در تجزیه و تحلیل برای تنظیم جنسیت، سن، مدت دیابت و سایر عوامل بالینی، سطح HbA1c بالا با افزایش خطر انگشت ماشه ای 26 درصد یا بیشتر در دیابت نوع 1 و 12 درصد یا بیشتر در دیابت نوع 2 مرتبط است.
در این مطالعه، با استفاده از داده‌های با کیفیت بالا از ثبت‌های سوئدی، شواهدی ارائه می‌کنیم که نشان می‌دهد کنترل ضعیف قند خون در میان افراد مبتلا به T1D و T2D با ایجاد انگشت ماشه ای در طول یک مطالعه 15 ساله مرتبط است. یک رابطه دوز-پاسخ با افزایش خطر انگشت ماشه ای با افزایش HbA1c در میان افراد مبتلا به دیابت، همچنین پس از تنظیم سن، مدت دیابت، BMI، سیگار کشیدن و فشار خون مشاهده شد.
محققان با پوشش 90 درصد از افراد مبتلا به دیابت در سوئد، داده‌هایی را از ثبت ملی دیابت از سال 2004 تا 2019 جمع‌آوری کردند تا ارتباط بین بروز انگشت ماشه‌ای با افزایش HbA1c در مدل‌های رگرسیون لجستیک چند متغیره را تخمین بزنند. با استفاده از چارچوب زمانی فوق، محققان اطلاعات مربوط به 87555 فرد مبتلا به دیابت نوع 2 و 9682 فرد مبتلا به دیابت نوع 1 را شناسایی کردند.
از این ثبت، محققان داده‌های مربوط به ویژگی‌های بالینی مانند طول مدت دیابت، داروها، مقادیر آزمایشگاهی مانند HbA1c و سطح چربی خون، آزمایش‌های فشار خون، BMI و عوارض را به‌دست آوردند. محققان به این نکته اشاره کردند که مقادیر آزمایشگاهی و تن سنجی، فشار خون و BMI این افراد حداقل یک بار در سال اغلب در یک محیط مراقبت های اولیه اندازه گیری می شود.
از بین مبتلایان به دیابت نوع 1، 4304 زن و 5378 مرد بودند. در میان مبتلایان به دیابت نوع 2، 36264 نفر زن و 49491 نفر مرد بودند. در مجموع 486 زن و 271 نفر مبتلا به دیابت نوع 1 به همراه 1143 زن و 1009 مرد مبتلا به دیابت نوع 2 در طول دوره مطالعه با انگشت ماشه ای تشخیص داده شدند. محققان خاطرنشان کردند که میانگین سطح HbA1c هم برای مردان و هم برای زنانی که با انگشت ماشه ای در میان افراد مبتلا به دیابت نوع 1 و 2 تشخیص داده شده بود، بالاتر بود. محققان همچنین خاطرنشان کردند که هم مردان و هم زنانی که در آنها تشخيص انگشت ماشه ای وجود دارد، مدت طولانی‌تری از ديابت داشتند، که برای ديابت نوع 1 و ديابت نوع 2 آشکار بود.
نتایج تجزیه و تحلیل های تعدیل شده نشان داد که سطح HbA1c بالا با افزایش 26 درصدی احتمال ابتلا به انگشت ماشه ای در بین زنان مبتلا به دیابت نوع 1 و افزایش 40 درصدی احتمال در میان همتایان مرد مبتلا به دیابت نوع 1 مرتبط است. روندهای مشابهی در بین بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 مشاهده شد، با افزایش سطح HbA1c با افزایش 14 درصدی احتمال ابتلا به انگشت ماشه ای در زنان مبتلا به دیابت نوع 2 و افزایش 12 درصدی در احتمال ابتلا به دیابت نوع 2 برای همتایان مرد آنها بود.
تجزیه و تحلیل بیشتر نشان داد که بیشترین افزایش احتمال ابتلا به انگشت ماشه ای در مردان مبتلا به دیابت نوع 1 و کنترل ضعیف قند خون مشاهده شد که در مقایسه با افراد مبتلا به دیابت نوع 1 و کنترل بهینه قند خون، بیش از 5 برابر افزایش احتمال داشت.
هیپرگلیسمی خطر ابتلا به انگشت ماشه ای را در افراد مبتلا به دیابت نوع 1 و دیابت نوع 2 افزایش می دهد. به نظر می رسد درمان بهینه دیابت برای پیشگیری از عوارض دست دیابتی مانند انگشت ماشه ای اهمیت دارد. تنگی تنوسینوویت، که بیشتر به عنوان انگشت ماشه ای شناخته می شود، برای افراد مبتلا به دیابت نوع 1 یا نوع 2 مرتبط است.
