آمار و حقایق در مورد اضافه وزن و چاقی
چاقی در سراسر جهان از سال 1975 تقریباً سه برابر شده است.
در سال 2016، بیش از 1.9 میلیارد بزرگسال، 18 سال و بالاتر، اضافه وزن داشتند. از این تعداد بیش از 650 میلیون چاق بودند.
39 درصد از بزرگسالان 18 سال و بالاتر در سال 2016 اضافه وزن داشتند و 13 درصد چاق بودند.
بیشتر جمعیت جهان در کشورهایی زندگی می کنند که اضافه وزن و چاقی بیشتر از کمبود وزن باعث مرگ افراد می شود.
39 میلیون کودک زیر 5 سال در سال 2020 دارای اضافه وزن یا چاق بودند.
بیش از 340 میلیون کودک و نوجوان 5 تا 19 ساله در سال 2016 دارای اضافه وزن یا چاق بودند.
چاقی قابل پیشگیری است.
چاقی و اضافه وزن چیست؟
اضافه وزن و چاقی به عنوان تجمع غیرطبیعی یا بیش از حد چربی که ممکن است سلامتی را مختل کند تعریف می شود.
شاخص توده بدنی (BMI) یک شاخص ساده از وزن به قد است که معمولاً برای طبقه بندی اضافه وزن و چاقی در بزرگسالان استفاده می شود. به عنوان وزن فرد بر حسب کیلوگرم تقسیم بر مجذور قد او بر حسب متر (kg/m2) تعریف می شود.
WHO برای بزرگسالان اضافه وزن و چاقی را به شرح زیر تعریف می کند:
اضافه وزن BMI بزرگتر یا مساوی 25 است. و
چاقی BMI بزرگتر یا مساوی 30 است.
BMI مفیدترین معیار سنجش اضافه وزن و چاقی در سطح جمعیت را فراهم می کند، زیرا برای هر دو جنس و برای تمام سنین بزرگسالان یکسان است. با این حال، باید آن را یک راهنمای تقریبی در نظر گرفت زیرا ممکن است با همان درجه چاقی در افراد مختلف مطابقت نداشته باشد.
برای کودکان زیر 5 سال
برای کودکان، سن باید در تعریف اضافه وزن و چاقی در نظر گرفته شود.
اضافه وزن: وزن به قد بیشتر از 2 انحراف استاندارد بالاتر از میانگین استانداردهای رشد کودک WHO است.
چاقی: وزن برای قد بیش از 3 انحراف استاندارد بالاتر از میانگین استانداردهای رشد کودکان سازمان جهانی بهداشت است.
کودکان بین 5 تا 19 سال
اضافه وزن و چاقی برای کودکان 5 تا 19 ساله به شرح زیر تعریف می شود:
اضافه وزن: BMI برای سن بیشتر از 1 انحراف معیار بالاتر از میانه مرجع رشد WHO است.
چاقی: BMI برای سن بیش از 2 انحراف استاندارد بالاتر از میانه مرجع رشد WHO است.
حقایقی در مورد اضافه وزن و چاقی
برخی از برآوردهای جهانی اخیر WHO در ادامه آمده است:
در سال 2016، بیش از 1.9 میلیارد بزرگسال 18 ساله و بالاتر دارای اضافه وزن بودند. از این تعداد بیش از 650 میلیون بزرگسال چاق بودند.
در سال 2016، 39 درصد از بزرگسالان 18 سال و بالاتر (39 درصد از مردان و 40 درصد از زنان) اضافه وزن داشتند.
به طور کلی، حدود 13 درصد از جمعیت بزرگسال جهان (11 درصد از مردان و 15 درصد از زنان) در سال 2016 چاق بودند.
شیوع چاقی در سراسر جهان بین سال‌های 1975 تا 2016 تقریباً سه برابر شد.
در سال 2019، حدود 38.2 میلیون کودک زیر 5 سال دارای اضافه وزن یا چاق بودند. اضافه وزن و چاقی که زمانی به عنوان یک مشکل کشور با درآمد بالا در نظر گرفته می شد، اکنون در کشورهای با درآمد پایین و متوسط، به ویژه در محیط های شهری در حال افزایش است. در آفریقا، تعداد کودکان دارای اضافه وزن زیر 5 سال از سال 2000 تقریباً 24 درصد افزایش یافته است. تقریباً نیمی از کودکان زیر 5 سال که دارای اضافه وزن یا چاق بودند در سال 2019 در آسیا زندگی می کردند.
بیش از 340 میلیون کودک و نوجوان 5 تا 19 ساله در سال 2016 دارای اضافه وزن یا چاق بودند.
شیوع اضافه وزن و چاقی در میان کودکان و نوجوانان 5 تا 19 ساله به طور چشمگیری از 4 درصد در سال 1975 به کمی بیش از 18 درصد در سال 2016 افزایش یافته است. این افزایش در بین دختران و پسران به طور مشابه رخ داده است: در سال 2016، 18 درصد از دختران و 19 سال. درصد پسران اضافه وزن داشتند.
در حالی که در سال 1975 کمتر از 1 درصد از کودکان و نوجوانان 5 تا 19 ساله چاق بودند، بیش از 124 میلیون کودک و نوجوان (6 درصد دختران و 8 درصد از پسران) در سال 2016 چاق بودند.
اضافه وزن و چاقی با مرگ و میر بیشتری در سراسر جهان نسبت به کمبود وزن مرتبط است. در سطح جهان افراد چاق بیشتر از افراد کم وزن هستند – این در هر منطقه ای به جز مناطق جنوب صحرای آفریقا و آسیا اتفاق می افتد.
چه چیزی باعث چاقی و اضافه وزن می شود؟
علت اصلی چاقی و اضافه وزن عدم تعادل انرژی بین کالری دریافتی و کالری مصرف شده است.
افزایش مصرف غذاهای پرانرژی که سرشار از چربی و قند هستند.و افزایش عدم تحرک بدنی به دلیل ماهیت بی تحرک فزاینده بسیاری از اشکال کار، تغییر شیوه های حمل و نقل و افزایش شهرنشینی.
تغییرات در الگوهای رژیم غذایی و فعالیت بدنی اغلب نتیجه تغییرات محیطی و اجتماعی مرتبط با توسعه و فقدان سیاست‌های حمایتی در بخش‌هایی مانند بهداشت، کشاورزی، حمل‌ونقل، برنامه‌ریزی شهری، محیط زیست، پردازش مواد غذایی، توزیع، بازاریابی و آموزش است.
عوارض شایع اضافه وزن و چاقی برای سلامتی چیست؟
افزایش BMI یک عامل خطر اصلی برای بیماری های غیرواگیر است مانند:
بیماری های قلبی عروقی (عمدتاً بیماری قلبی و سکته مغزی) که علت اصلی مرگ و میر در سال 2012 بود.
دیابت
اختلالات اسکلتی عضلانی (به ویژه آرتروز – بسیارناتوان کننده بیماری دژنراتیو مفاصل)
برخی از سرطان ها (از جمله آندومتر، سینه، تخمدان، پروستات، کبد، کیسه صفرا، کلیه و روده بزرگ).
خطر ابتلا به این بیماری های غیرواگیر با افزایش BMI افزایش می یابد.
چاقی دوران کودکی با شانس بیشتری برای چاقی، مرگ زودرس و ناتوانی در بزرگسالی همراه است. اما علاوه بر افزایش خطرات آینده، کودکان چاق مشکلات تنفسی، افزایش خطر شکستگی، فشار خون بالا، نشانگرهای اولیه بیماری های قلبی عروقی، مقاومت به انسولین و اثرات روانی را تجربه می کنند.
مواجهه با بار مضاعف سوء تغذیه
بسیاری از کشورهای با درآمد کم و متوسط اکنون با “بار مضاعف” سوء تغذیه روبرو هستند.
در حالی که این کشورها همچنان با مشکلات بیماری‌های عفونی و سوء تغذیه دست و پنجه نرم می‌کنند، افزایش سریع عوامل خطر بیماری‌های غیرواگیر مانند چاقی و اضافه وزن، به ویژه در محیط‌های شهری را نیز تجربه می‌کنند.
غیر معمول نیست که کمبود تغذیه و چاقی در یک کشور، همان جامعه و یک خانواده وجود داشته باشد.
کودکان در کشورهای کم درآمد و متوسط نسبت به تغذیه ناکافی قبل از زایمان، نوزادان و کودکان خردسال آسیب پذیرتر هستند. در عین حال، این کودکان در معرض غذاهای پرچرب، قندی، نمکی، پرانرژی و فقیر از ریزمغذی‌ها قرار می‌گیرند که از نظر هزینه کمتر و همچنین کیفیت مواد مغذی پایین‌تری دارند. این الگوهای غذایی، در ارتباط با سطوح پایین‌تر فعالیت بدنی، منجر به افزایش شدید چاقی در دوران کودکی می‌شود در حالی که مسائل مربوط به سوء تغذیه حل نشده باقی می‌ماند.
چگونه می توان اضافه وزن و چاقی را کاهش داد؟
اضافه وزن و چاقی و همچنین بیماری های غیرواگیر مرتبط با آنها تا حد زیادی قابل پیشگیری هستند. محیط‌ها و جوامع حمایت‌کننده در شکل‌دهی به انتخاب‌های مردم، با ساده‌ترین انتخاب (انتخابی که در دسترس‌ترین و مقرون به صرفه‌ترین انتخاب است) و در نتیجه از اضافه وزن و چاقی جلوگیری می‌کنند، در شکل‌دهی به انتخاب‌های مردم نقش اساسی دارند.
در سطح فردی، افراد می توانند با:
محدود کردن دریافت انرژی از کل چربی ها و قندها؛
افزایش مصرف میوه و سبزیجات، و همچنین حبوبات، غلات کامل و آجیل؛ و
فعالیت بدنی منظم (60 دقیقه در روز برای کودکان و 150 دقیقه در هفته برای بزرگسالان) چاقی و اضافه وزن را کاهش دهند.
مسئولیت فردی تنها زمانی می تواند تأثیر کامل خود را داشته باشد که افراد به سبک زندگی سالم دسترسی داشته باشند. بنابراین، در سطح اجتماعی، حمایت از افراد در پیروی از توصیه‌های بالا، از طریق اجرای مستمر سیاست‌های مبتنی بر شواهد و مبتنی بر جمعیت که فعالیت بدنی منظم و انتخاب‌های غذایی سالم‌تر را در دسترس، مقرون به صرفه و آسان‌تر برای همه، به‌ویژه برای فقیرترین قشرها، می‌سازد، مهم است. اشخاص حقیقی. نمونه ای از چنین سیاستی مالیات بر نوشیدنی های شیرین شده با شکر است.
صنایع غذایی می تواند نقش مهمی در ترویج رژیم غذایی سالم از طریق:
کاهش چربی، قند و نمک غذاهای فرآوری شده؛
اطمینان از اینکه انتخاب های سالم و مغذی در دسترس و مقرون به صرفه برای همه مصرف کنندگان است.
محدود کردن بازاریابی غذاهای سرشار از قند، نمک و چربی، به ویژه غذاهایی که برای کودکان و نوجوانان هدف قرار می گیرند. و اطمینان از در دسترس بودن انتخاب های غذایی سالم و حمایت از تمرین منظم فعالیت بدنی در محل کار.
پاسخ WHO
استراتژی جهانی WHO در مورد رژیم غذایی، فعالیت بدنی و سلامت که در سال 2004 توسط مجمع جهانی بهداشت به تصویب رسید و مجدداً در یک اعلامیه سیاسی در سال 2011 در مورد بیماری‌های غیرواگیر (NCDs) به رسمیت شناخته شد، اقدامات لازم برای حمایت از رژیم غذایی سالم و فعالیت بدنی منظم را توصیف می‌کند. این استراتژی از همه ذینفعان می خواهد که در سطوح جهانی، منطقه ای و محلی برای بهبود رژیم غذایی و الگوهای فعالیت بدنی در سطح جمعیت اقدام کنند.
دستور کار 2030 برای توسعه پایدار، بیماری های غیرواگیر را به عنوان یک چالش بزرگ برای توسعه پایدار می شناسد. به عنوان بخشی از دستور کار، سران کشورها و دولت ها متعهد شدند که تا سال 2030 پاسخ های ملی بلندپروازانه ای را برای کاهش یک سوم مرگ و میر زودرس ناشی از بیماری های غیرواگیر از طریق پیشگیری و درمان ایجاد کنند.
“برنامه اقدام جهانی در مورد فعالیت بدنی 2018-2030: افراد فعال تر برای جهانی سالم تر” اقدامات سیاستی موثر و عملی را برای افزایش فعالیت بدنی در سطح جهانی ارائه می دهد. WHO بسته فنی ACTIVE را برای کمک به کشورها در برنامه ریزی و ارائه پاسخ هایشان منتشر کرد. دستورالعمل های جدید WHO در مورد فعالیت بدنی، رفتار بی تحرک و خواب در کودکان زیر پنج سال در سال 2019 ارائه شد.
مجمع جهانی بهداشت از گزارش کمیسیون پایان دادن به چاقی کودکان (2016) و 6 توصیه آن برای رسیدگی به محیط چاقی زا و دوره های بحرانی در زندگی برای مقابله با چاقی کودکان استقبال کرد. طرح اجرایی برای هدایت کشورها در اقدام برای اجرای توصیه های کمیسیون مورد استقبال مجمع جهانی بهداشت در سال 2017 قرار گرفت.
