هیپومنیزیمی چیست؟
منیزیم یک ماده معدنی و الکترولیتی است که دارای نقش حیاتی در بدن است. از آنجا که بدن نمی تواند آن را تولید کند، منیزیم باید به عنوان بخشی از رژیم غذایی مصرف شود. بر طبق مؤسسات ملی بهداشت، حدود 50-60 درصد از منیزیم بدن در استخوان ها ذخیره می شود و کمتر از 1 درصد در خون یافت می شود.
منیزیم در بیش از 300 واکنش آنزیمی بدن نقش دارد. منیزیم به طور قابل توجهی به موارد زیر کمک می کند:
سلامت عضلات و اعصاب
تنظیم فشار خون
تولید انرژی در سلول های بدن
سنتز DNA و RNA
علائم
افراد مبتلا به هیپومنیزمی خفیف ممکن است هیچ علائمی نداشته باشند، اما علائم کمبود خفیف منیزیم شامل موارد زیر است:
حرکات تکانشی، به ویژه در عضلات صورت
ضعف و خستگی
تهوع و استفراغ
تغییر شخصیت
لرزش
رفلکس بسیار واضح
یبوست
کمبود شدید منیزیم می تواند سبب:
انقباضات عضلانی
تشنج
تغییر در ریتم قلب
در موارد نادر، تغییر ریتم می تواند تهدید کننده زندگی باشد.
علل
هیپومنیزمی ممکن است زمانی رخ دهد که یک فرد منیزیم کافی را از رژیم غذایی خود جذب نمی کند. یا ممکن است منیزیم بیش از حد از کلیه یا از طریق دستگاه گوارش دفع شود.
سوء تغذیه، ناشی از آنورکسیا یا بولمیا و یا استفراغ مکرر می تواند منجر به کمبود منیزیم شود. با این حال، سوء تغذیه بعید است مسئول سطح پایین مواد معدنی در افراد سالم باشد.
علل دیگر کمبود منیزیم عبارتند از:
الکل : مصرف بیش از حد الکل می تواند منجر به عدم تعادل الکترولیت ها یا مواد مغذی شود و باعث می شود که بدن منیزیم بیشتر از حد معمول تولید کند.
شیردهی و حاملگی: این عوامل نیاز به منیزیم را افزایش می دهد.
اسهال: اسهال مزمن می تواند منجر به عدم تعادل الکترولیت ها شود. افراد مبتلا به بیماری های مرتبط مانند بیماری کرون بیشتر در معرض هیپومنیزمی قرار دارند.
سن: به عنوان یک فرد سالخورده، منیزیم به سختی جذب می شود.
دیابت: سطح بالای گلوکز در کلیه باعث می شود که بدن منیزیم بیشتری دفع کند. افراد مبتلا به دیابت نوع 2 یا مقاومت به انسولین ممکن است با کمبود منیزیم مواجه شوند. کتواسیدوز دیابتی یک عارضه تهدید کننده برای دیابت است و می تواند سطح منیزیم بدن را کاهش دهد.
نارسایی اندام ها: نارسایی در اندامها، به ویژه کلیه ها، باعث می شود بدن مقدار زیادی منیزیم را دفع کند.
افرادی که داروهای خاص مصرف می کنند، ممکن است مقدار زیادی منیزیم از دست بدهند. این داروها عبارتند از:
برخی داروهای ضد قارچی
دیورتیک ها
مهار کننده های پمپ پروتون
داروهای شیمی درمانی سیس پلاتین
افرادی که هورمون وازوپرسین یا برخی از هورمونهای تیروئید دریافت می کنند ممکن است به طور مشابه تحت تاثیر قرار گیرند.
درمان
هنگامی که کمبود منیزیم علایم را ایجاد می کند، پزشک معمولا مکمل ها را تجویز می کند.
غذاهای زیر نیز غنی از منیزیم هستند:
بادام، بادام زمینی، و بادام هندی
سایر حبوبات و آجیل
آووکادوها
برنج قهوه ای
بلغور جو دوسر
اگر نارسایی شدید باشد یا روشهای فوق رد شوند، پزشک ممکن است نمک های منیزیم خوراکی را توصیه کند. منیزیم نیز می تواند به یک عضله یا رگ تزریق شود.
کمبود منیزیم با سایر کمبود مواد معدنی ارتباط دارد و یک پزشک می تواند هر دو را به صورت هم زمان درمان کند. به عنوان مثال، معمول است که کلسیم و منیزیم را با هم مصرف کنید. همچنین درمان هر گونه بیماری زمینه ای، مانند دیابت، که می تواند باعث کمبود منیزیم شود، مهم است.
ارتباط هیپومنیزمی با هیپوکلسمی و هیپوکالمی
افرادی که سطح منیزیوم بسیار پایین دارند ممکن است کمبود کلسیم ( هیپوکلسمی) و کمبود پتاسیم (هیپوکالمی) داشته باشند.
منیزیم به انتقال یونهای کلسیم و پتاسیم به داخل و خارج سلول کمک می کند. همچنین ممکن است به جذب این مواد معدنی مهم کمک کند. درمان فقط کمبود منیزیم می تواند کمبود کلسیم را بدتر کند زیرا منیزیم به کلسیم متصل می شود.
تشخیص
یک پزشک ممکن است متقاعد شود که سطح منیزیوم براساس علائم یا به این دلیل که یک فرد بیماری دارد که معمولا با کمبود منیزیم ارتباط دارد، کم است. یک آزمایش خون می تواند تشخیص را تایید کند و مهم است که یک پزشک سطح کلسیم و پتاسیم را نیز بررسی کند.
با این حال، به دلیل اینکه اکثر منیزیم در استخوان ها یا بافت ها قرار دارد، فرد ممکن است کمبود داشته باشد ولی سطح منیزیوم خون طبیعی باشد. یک فرد مبتلا به کمبود کلسیم یا پتاسیم ممکن است نیاز به درمان هیپومنیزیمی داشته باشد.
