به گفته محققان سلامت پن استیت، سطح روی در شیر مادر ممکن است به عنوان شاخص عملکرد سینه در دوران شیردهی بکار رود.
در مطالعات قبلی، شانون ال کلر و همکارانش دریافتند که پروتئین ZnT2 برای ترشح روی به شیر مادر بسیار مهم است، و زنانی که دارای جهش در ژن کدکننده ZnT2 باشند دارای سطوح قابل ملاحظه ای پایین روی در شیر هستند که منجر به کمبود شدید روی در نوزادانی که به طور انحصاری با شیر مادر تغذیه می کنند می شود. آنها همچنین یافتند که در موش حذف ZnT2 ترکیب شیر را تغییر می دهد و عمیقاً توانایی موش ها را در مراقبت از فرزندان شان مختل می کند.
در حال حاضر محققان دریافته اند که تنوع ژنتیکی باعث از دست رفتن و یا افزایش عملکرد شیردهی در زنان می شود.
در مطالعه حاضر، محققان دریافتند که از 54 زن شیرده، 36 درصد حداقل یک جهش در پروتئین ZnT2 داشتند و این تنوع ژنتیکی با سطح غیر طبیعی روی در شیر مادر همراه بود.
پروتئین ZnT2 مسئول جا به جایی روی در بافت خاصی از بدن، از جمله غدد پستانی است. زنانی که دارای جهش در ZnT2 هستند ممکن است در تغذیه با شیر مادر مشکل داشته باشد زیرا روی برای رشد غدد پستانی و عملکرد سلول های اپیتلیال پستانی و مسیرهای ترشح شیر لازم است. حتی اگر این افراد موفق به شیردهی شوند، شیر شان به احتمال زیاد حاوی مقدار پایین روی است، که می تواند منجر به کمبود شدید روی در نوزادانی به طور انحصاری با شیر مادر تغذیه می شوند گردد. نوزادان که روی کافی در رژیم غذایی خود دریافت نمی کنند در معرض خطر مشکلات ایمنی و رشد و نمو هستند.
