رژیم های سخت و طولانی مدت كاهش وزن ممكن است موجب به وجود آمدن اختلال در خوردن و خطرات جدی در سلامتی افراد باشد و بیماری های جسمی و روحی شدیدی را به وجود آورد. مهم ترین اختلال مربوط به خوردن، پرخوری و بی اشتهایی عصبی است كه هر دو از تأثیر روانی وسوسه داشتن وزن كم نشأت می گیرد و صدمات زیانباری را برای افراد به دنبال دارد كه گاهی غیرقابل جبران است. شیوع این اختلال در دختران و زنان جوان و یا بعضی از ورزشكاران كه به وزن بدنشان توجه بیش از حد دارند، بیشتر از سایر افراد است. نگرش و فرهنگ جامعه در به وجود آمدن این اختلال بی تأثیر نیست. زمانی كه لاغر بودن بیش از حد به عنوان زیبایی به شمار می رود، این افراد برای رسیدن به این هدف سعی در كاهش وزن، بیش از حد مجاز دارند كه سلامتی آنها را به خطر می اندازد. در مورد ورزشكاران نیز در برخی از رشته ها مانند ایروبیك، شنا، ژیمناستیك و … كاهش وزن در عملكرد ورزشی آنها تأثیر دارد. در این ورزشكاران نیز به نوعی اختلال خوردن در حال شیوع است. البته همان طور كه قبلاً گفته شد فقط در ورزشكارانی دیده می شود كه توجه افراطی به وزن خود دارند.
بی اشتهایی عصبی در دختران و زنان جوان زیر ۲۵ سال شایع تر است. افرادی كه دچار بی اشتهایی عصبی هستند با وجود این كه وزن بسیار كمی دارند، ترس شدید از چاق شدن موجب می شود از غذاخوردن امتناع كنند. این افراد معمولاً تصور نادرستی از وزن و ظاهر خود دارند و مرتب خود را در آینه نگاه می كنند و با وجود لاغری مفرط و وزن پائین فكر می كنند كه چاق هستند و اضافه وزن دارند و باید وزن خود را كم كنند. اگر این افراد در سن رشد باشند افزایش وزن و قد آنها نسبت به همسالانشان كمتر است و رشد خوبی ندارند و در آینده دچار مشكلات جسمی و بیماری های سخت و بی علاج می شوند. آمنوره یا اختلال در عادت ماهیانه در این افراد وجود دارد كه ورزش های سخت با شدت و زمان طولانی انجام می دهند.
در پرخوری عصبی فرد كنترلی بر خوردن ندارد و ممكن است در كوتاه مدت حجم زیادی از غذا را مصرف كند و بعد با استفراغ عمدی و یا استفاده از مسهل سعی در دفاع غذای مصرفی كند یا از خوردن چند وعده غذای بعدی پرهیز كند و به خود گرسنگی طولانی مدت بدهد و برای جبران یك وعده پرخوری ورزش های شدید انجام دهد تا وزن اضافه شده را كم كند. افرادی كه دچار این ۲اختلال هستند، اعتماد به نفس پائینی دارند و افسردگی و اضطراب از شكل ظاهری خود، در آنها دیده می شود. شیوع پرخوری عصبی بیشتر از بی اشتهایی عصبی است. بی اشتهایی عصبی حدود یك درصد كل جمعیت را دربرمی گیرد. ولی ۱۰ درصد جمعیت به پرخوری عصبی مبتلا هستند. دلایل مشتركی كه در هر ۲اختلال وجود دارد، اعتماد به نفس پائین و علاقه شدید به لاغری و مشكلات روانی در این افراد است كه نیاز به مشاوره روانشناسی دارند.
