● امتناع كودك از خوردن ممكن است به دلایل زیر باشد:
▪ فعالیت زیاد و در نتیجه خستگی
▪ فعالیت كم و در نتیجه كمتر گرسنه شدن
▪ نخوابیدن
▪ كم بودن فاصله میان وعده ها با غذاهای اصلی
▪ اظهار نظر مبنی بر دوست نداشتن غدا توسط بزرگترها.
اما در عین حال این امر ممكن است وسیله ای باشد كه كودك می خواهد عدم وابستگی و استقلالش را نشان دهد . این خود بخشی از مراحل تكامل اوست. والدین اگر هیجان زده باشند و به كودك فشار بیاورند سبب كندی جریان ترشح معده كودك و مانع از هضم غذای وی می شوند. بعلاوه كودك از توجه والدین لذت می برد و می آموزد كه امتناع از خوردن ، یكی از راههای جلب توجه آنان است.
كودك معمولاً غذای بخصوصی را برای مدتی دوست دارد و بعد ممكن است به غذای دیگری علاقه نشان دهد. یعنی كودك غذایی را كه تا دیروز دوست داشت و می خورد، امروز از خوردنش امتناع می كند . در این مورد والدین باتغییراتی از قبیل تغییر دردرجه حرارت و یا نوع پخت، یا شكل غذا ( به عنوان مثال دادن شیر گرم یا سرد، دادن تخم مرغ آب پز یا نیمرو و…) و تعریف و تمجید از غذا می توانند آنرا مورد پسند یا دلخواه كودك كنند. اگر كودك باز هم از خوردن غذا امتناع كرد، والدین باید صبور باشند و كودك را بالاجبار وادار به خوردن نكنند و پس از تمام شدن غذا بشقاب او نیز با سایر بشقاب ها برداشته شود.
بدین ترتیب هم كودك یاد می گیرد كه زمان صرف غذا نامحدود نیست و هم باعث می شود در وعده غذایی بعد، به اندازه كافی گرسنه باشد و غذا بخورد. نتایج مطالعات نیز نشان داده است كه دریافت انرژی هر كودك از یك وعده غذایی به وعده دیگر بسیار متفاوت است ولی كل انرژی دریافتی روزانه بطور قابل توجهی ثابت است. بدین معنی كه معمولاً كمبود كالری و مواد مغذی در یك وعده را كودك در وعده بعد جبران می كند لذا وظیفه والدین انتخاب و ارائه مواد غذایی مغذی و مناسب است.
