اندازه گیری چربی شکم در افراد مسن با اختلالات شناختی مرتبط است
یک مطالعه جدید با استفاده از داده های بیش از 5000 نفر نشان می دهد که اندازه گیری چربی شکم (نسبت کمر به باسن) با کاهش عملکرد شناختی در بزرگسالان ایرلندی مسن (بیش از 60 سال) مرتبط است. این یافته ها پیامدهای قابل توجهی دارند زیرا پیش بینی می شود که شیوع جهانی زوال عقل از 24.3 میلیون در سال 2001 به 81.1 میلیون تا سال 2040 افزایش یابد.
مطالعات قبلی نشان داده است که افرادی که اضافه وزن دارند در آزمون های حافظه و توانایی دیداری-فضایی در مقایسه با افرادی که وزن طبیعی دارند عملکرد خوبی ندارند. با این حال، به خوبی مشخص نیست که آیا این موضوع در افراد مسن صادق است یا خیر. این موضوع در ایرلند نگران کننده است، زیرا بیش از نیمی از جمعیت بالای 50 سال به عنوان چاق مرکزی طبقه بندی می شوند و تنها 16 درصد از مردان و 26 درصد از زنان گزارش شده اند که BMI (شاخص توده بدنی) در محدوده طبیعی دارند.
محققان دریافتند که نسبت دور کمر به باسن بالاتر با کاهش عملکرد شناختی مرتبط است. این را می توان با افزایش ترشح نشانگرهای التهابی توسط چربی شکم توضیح داد، که قبلاً با خطر بالاتر اختلال در شناخت مرتبط بود. برعکس، شاخص توده بدنی (BMI) برای محافظت از عملکرد شناختی مشخص شد. BMI یک معیار خام برای اندازه گیری چربی بدن است و نمی تواند بین توده چربی و بدون چربی (عضله) تفاوت قائل شود، بنابراین پیشنهاد می شود که جزء توده بدون چربی احتمالاً عامل محافظتی باشد.
با بهترین دانش نویسندگان، این یکی از بزرگترین مطالعات انجام شده بر روی افراد مسن برای گزارش این یافته ها است. با توجه به شیوع بالای اضافه وزن و چاقی در جمعیت مسن و بار اقتصادی و اجتماعی اختلال شناختی، نتایج نشان می دهد که کاهش چاقی و کاهش قرار گرفتن در معرض عوامل خطرزای چاقی می تواند یک استراتژی بهداشت عمومی مقرون به صرفه برای پیشگیری از زوال شناختی ارائه دهد.
نویسنده ارشد این مطالعه گفت: “در حالی که مدتی است می دانیم که چاقی با پیامدهای منفی برای سلامتی مرتبط است، مطالعه ما به شواهد در حال ظهور اضافه می کند که نشان می دهد چاقی و چربی شکم می تواند بر سلامت مغز ما تأثیر بگذارد. این موضوع پیامدهای قابل توجهی برای سلامت عمومی دارد.”
