تاثیر وزن بدن بر خطر شکستگی پیچیده است . وزن کم بدن یک ریسک فاکتور شناخته شده برای شکستگی است اما چاقی نیز خطر شکستگی در برخی از قسمت ها ی بدن را افزایش می دهد. بنابراین محققان به منظور بررسی ارتباط بین تغییرات وزن دوران یائسگی با بروز شکستگی – و نیز ارتباط بین کاهش وزن ارادی و غیر ارادی با خطر شکستگی مطالعه ای را انجام دادند که در این مطالعه اطلاعات مربوط به بیش از 120.000 زن یائسه ی سالم 50 تا 79 ساله را به مدت 11 سال مورد بررسی قرار دادند
در شروع مطالعه اطلاعاتی مانند سن ، قومیت ، نمایه ی توده ی بدنی (BMI) ، مصرف سیگار ، الکل ، سطح فعالیت بدنی ، سطح کلسیم و ویتامین D ثبت شد. هر سال شرکت کنندگان وزن می شدند و شکستگی های مربوط به اندام فوقانی و تحتانی و مرکزی بدن را گزارش می کردند . تغییرات وزن به این صورت دسته بندی می شدند : ثابت ( تغییر وزن به میزان کمتر از 5 % وزن اولیه )، کاهش وزن ( کاهش وزن به میزان بیشتر از 5% وزن اولیه ) ، افزایش وزن (افزایش وزن به میزان بیشتر از 5 % وزن اولیه ) .
نتایج نشان داد که ، در طی 11 سال پیگیری ، درمقایسه با وزن ثابت ، کاهش وزن با افزایش 65 % شکستگی لگن ، افزایش 9% شکستگی اندام فوقانی و افزایش 30% شکستگی قسمت مرکزی بدن در ارتباط بود. در مقایسه با وزن ثابت ، کاهش ناخواسته وزن با افزایش خطر شکستگی لگن و ستون فقرات همراه بود، در حالی که کاهش وزن عمدی با افزایش خطر ابتلا به شکستگی اندام تحتانی ، اما کاهش خطر شکستگی لگن همراه بوده است. کاهش وزن ناخواسته به میزان 5 % و یا بیشتر در زنان یائسه باید به عنوان یک فاکتور خطر برای شکستگی به ویژه شکستگی لگن مد نظر قرار گیرد.
